«Μία μπόρα είναι• θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα»
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Στην καθημερινή ζωή είναι πολύ σπουδαίο να «αφουγκραζόμαστε» από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ακούσουμε τις υποδείξεις του Θεού, πού μας λέει τι να κάνουμε και πώς να ενεργούμε. Αλλά δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε οριστικά από τους κακούς λογισμούς. Ακόμη και αυτοί πού είναι τέλειοι δεν το μπορούν. Η τελειότητά τους δεν είναι τέτοιας φύσεως πού να μην ενοχλούνται από τίποτε.
Να πιστεύετε ακράδαντα στην πρόνοια του Θεού για σας, παρά τις όποιες θλίψεις και τους κόπους.
“Υπάρχει πρόνοια, υπάρχει πρόνοια”, μη φοβάσαι- να χαίρεσαι. Να έχεις την πρόνοια του Θεού ως μία ομπρέλα και να είσαι από κάτω.
***
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Ο Χριστός ανέχεται σήμερα μία κατάσταση. Ανέχεται και ενεργεί η θεία Χάρις για χάρη του λαού. Μία μπόρα είναι• θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα• δεν θα σταθούν. (Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄-Κλήρος και Εκκλησία )
Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας. Τώρα χρειάζεται να φανεί το μπακίρι από το χρυσάφι.
***Ἀπόσπασμα ἀπό τή συνέντευξη τοῦ γιατροῦ τοῦ
Ἁγίου Πορφυρίου καθηγητή μικροβιολογίας κύριο Γεώργιο Πιπεράκι
[…] «Ὅταν κάναμε κουβέντα γιά τήν κατάπτωση
τοῦ κόσμου καί ὅτι πηγαίνει πρός τό κακό ἔλεγε ὅτι «ὅλα χαλᾶνε, θά πηγαίνουμε
πρός τό χειρότερο, πρός τό κακό», ἐνῶ τόνιζε ὅτι θά φτάσουμε ἀκόμα καί στήν ἀποστασία
τοῦ κλήρου.
Τόν ρώτησα μέ ἀγωνία, ἐμεῖς τί θά κάνουμε;
Μοῦ εἶπε ὅτι θά πιαστεῖτε ἀπό τήν κολώνα τῆς Ἐκκλησίας καί θά κρατιέστε ἐκεῖ. Καλά του εἶπα, ποιά θά εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τί σημαίνει νά κρατηθοῦμε ἀπό τήν κολώνα τῆς Ἐκκλησίας; Ἐκεῖνος ἐπέμεινε, ἀπό τήν πίστη σας, ἀπό τήν ἀληθινή Ἐκκλησία».
Μαρτυρία κ. Ιωάννου Κ., εργοστασιάρχη, Αθήνα.
–Γέροντα, ο Όσιος Νείλος προφητεύει ότι μετά
το 1900 θα αρχίσει να σκοτίζεται η διάνοια των ανθρώπων από τη πορνεία, τη
μοιχεία, την ομοφυλοφιλία και την ασέβεια. Ο κόσμος θα γίνει αγνώριστος και δεν
θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους άντρες από τις γυναίκες, λόγω της ξετσίπωτης
ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής.
Οι ποιμένες της εκκλησίας θα γίνουν κενόδοξοι
και ασεβείς. Θα αλλάξουν τα ήθη και οι παραδόσεις των Χριστιανών.
Οι επιστήμες θα προοδεύσουν κατά φαντασία και
οι άνθρωποι στο τέλος θα στερηθούν τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Όλα αυτά τα
συζητήσαμε και συμφώνησε πως όλα θα πραγματοποιηθούν επακριβώς. Μου είπε πως θα
έρθουνε δύσκολα χρόνια, θα έρθει πείνα και αποστασία του κλήρου.
Αλλά να μην απελπιζόμαστε, διότι όλα είναι στα χέρια του Θεού.
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Η τελεία
εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού -αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Η τέλεια υπακοή
στο Θεό χωρίς αντίρρηση, χωρίς αντίδραση, έστω κι αν ορισμένα πράγματα
φαίνονται δύσκολα και παράλογα. Το άφημα στα χέρια του Θεού. Αυτό που λέμε στην
Θεία Λειτουργία τα λέγει όλα: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Σ’ εσένα Κύριε, τα αφήνομε όλα. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτή είναι η
αγία ταπείνωση. Αυτή μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Τον καθιστά θεάνθρωπο. Ο
ταπεινός πιστεύει ότι όλα εξαρτώνται απ’ τον Χριστό κι ότι ο Χριστός του δίδει
την χάρι Του κι έτσι προχωράει. Όποιος έχει την αγία ταπείνωση, ζει από τώρα
στην επίγεια άκτιστη Εκκλησία.
Αυτό έχει μεγάλη αξία να οδηγείσαι απ’ τον Θεό, να μην έχεις κανένα θέλημα. … Αυτή είναι η πραγματική ελευθερία. Να καίγεσαι για τον Θεό. Να καίγεσαι για τον Θεό· αυτό είναι το παν. …
***
Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
…Οι Ανθενωτικοί της εποχής μας, όσοι διατηρούν την αυθεντικότητα των Αγίων μας, μένοντας ξένοι προς κάθε έννοια φανατισμού και μισαλλοδοξίας, ταυτίζονται με την «μαγιά» του Μακρυγιάννη, σώζοντες την Ορθοδοξία και το Γένος-Έθνος στην συνείδηση και την ζωή τους, απρόθυμοι πάντοτε να θυσιάσουν στα είδωλα της Νέας Εποχής και αίροντες τον σταυρό του μαρτυρίου και της παντοειδούς θυσίας. Το μέλλον της Ορθοδοξίας και της Ελληνικότητας στον τόπο μας είναι αλληλένδετο με την στάση των «Ανθενωτικών» στην σημερινή φοβερότερη και υπουλότερη απόπειρα της Φραγκιάς να υποτάξει, δηλαδή να διαλύσει, την Πίστη και το Γένος μας. Όπως δε οι Ανθενωτικοί στην διάρκεια της ποικιλώνυμης δουλείας έσωσαν το Γένος, με όλα τα συστατικά του, και το οδήγησαν ακμαίο στο 1821, έτσι και σήμερα οι πατερικά Ανθενωτικοί θα διαφυλάξουν το Γένος από τα επερχόμενα δεινά. («ΟΦΕΙΛΗ ΑΓΑΠΗΣ», π. Γ. Δ. Μεταλληνού ομοτ. Καθ. Πανεπ. Αθηνών, εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”)
***
«Καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ
παραθώμεθα»·
πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου
Ἐρώτηση : «Καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ
Θεῷ παραθώμεθα»· Πῶς ἐννοεῖται αὐτὴ ἡ τελεία ἐγκατάλειψι τῆς ζωῆς μας στὰ χέρια
τοῦ Θεοῦ; Τί προϋποθέτει ἀπὸ ἐμᾶς;
Ἀπάντηση π. Ἀθανασίου : « Μακάρι νὰ ἦταν
τελεία ἐγκατάλειψις, ἀλλὰ νὰ ποὺ δὲν φθάνει νὰ εἶναι τελεία! Ενα μικρὸ παιδὶ ἔχει
τελεία ἐγκατάλειψι στὰ χέρια τῶν γονέων του. Ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ἂν δὲν στραφεῖτε
νὰ γίνετε σὰν τὰ παιδιά, στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν μπαίνετε». Βεβαίως πολλὰ
στοιχεῖα καὶ πολλὲς πλευρὲς θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, μία βασικὴ εἶναι ἡ ἑξῆς· Ἂν
δὲν ἐμπιστευθείς στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ τὴν ζωή σου, δὲν μπαίνεις στὴν βασιλεία τοῦ
Θεοῦ. Ὅταν ἀφιερώνεσαι στὸν Θεὸν ἢ φθάνεις στὸ μαρτύριον, αὐτὸ δὲν εἶναι μία ἐγκατάλειψι
τοῦ ἑαυτοῦ μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ; Διότι λέγω· -Αὔριο, τί θὰ γίνει; Καὶ ἂν
πεθάνω, τί θὰ γίνει; -Δὲν ἔχω τίποτε νὰ φοβηθῶ.
Μιὰ φορά, σ᾿ ἕνα λεωφορεῖο, ἦταν μιὰ κυρία μ᾿
ἕνα παιδί, καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι· μιὰ στιγμή, φρενάρησε αποτόμως, καὶ ὅλοι οἱ ἐπιβάτες
«πήγαμε μπροστά», ἀπὸ τὴν κεκτημένη ταχύτητα, καὶ ὅλοι τρομάξαμε καὶ
θορυβηθήκαμε. Μία ψυχὴ δὲν τρόμαξε το μωρό στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας του! Μὴν πεῖτε
ὅτι ἦταν μωρό! – Ἐμεῖς εἴμαστε μωροί! Αὐτὸ ἐμπιστευόταν στα χέρια της μάνας
του. Μωρὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὅταν δὲν ἐμπιστεύεται στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Ἐδῶ, ὅταν λέγει «ἐγκατάλειψι», μᾶλλον ἐννοεῖ·
Πῶς θὰ ἐγκαταλειφθῶ στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ; ἐγὼ δὲν θὰ κάνω τίποτε; -Τὸ νὰ ἐμπιστευθῶ
τὸν ἑαυτόν μου στην πρόνοια καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δὲν σημαίνει ὅτι ἐγὼ δὲν θὰ αὐτενεργῶ·
ἀντιθέτως, ἐνεργῶ κάτω ἀπὸ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κάποια στιγμὴ μοῦ πεῖ ὁ
Θεός· «Σταμάτα, δὲν θὰ τὸ κάνεις αὐτό», σημαίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ τὸ κάνω, χωρὶς
νὰ ἀγωνιῶ.
Ένα παράδειγμα· Μιὰ φορά, ὅταν ὑπηρετοῦσα
στρατιώτης, στην βασικὴ ἐκπαίδευσι, στὸν Ἄραξο, στὴν ἀεροπορία, ὅλοι θέλαμε νὰ
δοῦμε τὴν Πάτρα. Μπαίνει λοιπὸν ὁ λοχίας καὶ λέγει: «Ποιός θέλει νὰ πάει στην
Πάτρα;» Ήταν μετὰ τὸ φαγητό, καὶ ὅλοι ἤμασταν ξαπλωμένοι στὰ κρεβάτια μας. Ὅλοι
λοιπὸν σηκώθηκαν νὰ πᾶνε στὴν Πάτρα. Σηκώθηκα καὶ ἐγώ, ὅμως ἤμουν στὸ τέλος τοῦ
θαλάμου καὶ ἔφθασα τελευταῖος. Ὅλοι βγήκαν γρήγορα- γρήγορα νὰ μποῦν στὸ φορτηγὸ
γιὰ τὴν Πάτρα. Ὅταν ἔφθασα ἐγὼ πρὸ τῆς πόρτας τοῦ θαλάμου, ἔβαλε ὁ λοχίας τὰ
χέρια του στην πόρτα, ὁ σμηνίας, καὶ λέγει· «Πήγαινε μέσα»! Τοῦ λέγω· «Θέλω νὰ
πάω καὶ ἐγὼ στην Πάτρα». «Πήγαινε μέσα»! μοῦ λέγει! «Ε, θέλω νὰ πάω καὶ ἐγὼ
στην Πάτρα!» «Πήγαινε μέσα σοῦ λέω!» Πήγα μέσα· τί νὰ κάνω; Περιττόν, ὅτι οἱ ἄλλοι
πῆγαν στὰ ἀποχωρητήρια για καθάρισμα! Δεν πῆγαν στην Πάτρα!
Αὐτὸ συμβαίνει πολλὲς φορὲς στὴν ζωή μας· μᾶς
ἐμποδίζει ὁ Θεός, καὶ ἐμεῖς δυσανασχετοῦμε καὶ λέμε· -Νά, ἔπρεπε νὰ μὴν ἐγκαταλείψω
τὸν ἑαυτόν μου στην πρόνοια τοῦ Θεοῦ! Ναί! ἀλλὰ μετὰ θὰ δοῦμε ἄλλους, αὐτὰ ποὺ ἀπήλαυσαν,
νὰ τοὺς «βγαίνουν ξυνά».
Θὰ πρέπει νὰ ἐγκαταλείπουμε πραγματικῶς τὸν ἑαυτό
μας στα χέρια τοῦ Θεοῦ, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι δὲν κινῶ τὰ χέρια μου, δὲν θὰ
φροντίσω γιὰ τὸν ἑαυτόν μου. Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μόνον, νὰ δέχομαι
παθητικῶς. Ὁ Θεὸς στὴν ἔρημο ἔριχνε το μάννα. Επρεπε τώρα ὁ ἄνθρωπος, ὁ λαός, νὰ
μαζέψει τὸ μάννα, νὰ τὸ ζυμώσει, νὰ τὸ ψήσει, καὶ νὰ φτιάξει ψωμί. Οἱ ἄνθρωποι
εἶχαν ἐγκαταλείψει τὸν ἑαυτόν τους στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ· ὁ Θεὸς προνοεῖ γι αὐτούς·
ἔπρεπε ὅμως νὰ μαζέψουν. Ὅταν μπῆκαν στὴν γῆ Χαναάν, τὸ μάννα δὲν ἔπεφτε πιά!
Τώρα ἔχουμε νέα μορφή προνοίας τοῦ Θεοῦ· θὰ στείλει τὴν βροχή, τὸν καλὸ καιρόν,
νὰ σπείρουν καὶ νὰ θερίσουν, γιὰ νὰ ἔχουν νὰ φᾶνε τὸ ψωμί τους.
Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ συνεργάζεται μὲ τὴν
προνοητικότητα καὶ τὴν προβλεπτικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλὰ λέγει καὶ κάτι ἄλλο·
τί προϋποθέτει ἀπὸ ἐμᾶς.
Προϋποθέτει πίστιν, ὑπακοήν καὶ ἀγάπην. Ἂν δὲν
πιστεύω στον Θεόν -ὄχι στὴν ὕπαρξί του, ἀλλὰ στὴν πρόνοιά του- εἶναι ἀδύνατον
να προχωρήσω, νὰ ἐμπιστευθῶ τὸν Θεόν.
Θὰ ἔχω ὑπακοή: Σὲ ἐμένα, ὁ σμηνίας ἔλεγε:
«Πήγαινε μέσα». Ἐγὼ δυσανασχετοῦσα! Ὁ Θεός «βάζει τὸ πόδι του» κάπου, καὶ λέγει
«Δὲν θὰ περάσεις!» Θὰ πρέπει νὰ ὑπακούσω.
Κάποτε προσπαθοῦσα νὰ περάσω στὴν Ἀνωτάτη ἐμπορική
ἀπετύγχανα! Τότε δὲν μποροῦσα νὰ τὸ πῶ γιατὶ τὸ θεωροῦσα ντροπή! Τώρα δεν
ντρέπομαι! Τὸ λέγω καὶ δημοσίως! Ήταν ὡς νὰ εἶχε «βάλει τὸ πόδι του» ὁ Θεὸς
μπροστά, ἐκεῖ, καὶ νὰ ἔλεγε· -Δὲν θὰ μπεῖς σ᾿ αὐτὴν τὴν σχολήν! Κλάματα! Εἶχα
πεῖ ὅτι δὲν θὰ γελάσω ποτέ στὴν ζωήν μου! Περιττόν νὰ σᾶς πῶ ὅτι γέλασα παρὰ
πολλὲς φορὲς στὴν ζωήν μου! Αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος! Δυσανασχετεί σ᾽ αὐτὸ ποὺ
θέλει ὁ Θεός. Χρειάζεται καὶ ἀγάπη στὸν Θεό· μὲ τὴν ἀγάπη, καὶ ὅ,τι μᾶς
προσφέρει, τὸν ἀγαποῦμε καὶ τὸ μαρτύριο νὰ μᾶς προσφέρει, ἐμεῖς τὸν ἀγαποῦμε.
Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος – Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;
Μάχαιρα, ὕψος, βάθος, θάνατος, ζωή; -Τίποτε.
Σοφία Σειράχ, λη’ 9: «Ἐν ἀρρωστήματί σου μὴ
παράβλεπε, ἀλλ᾽ εἶξαι Κυρίῳ καὶ αὐτὸς ἰάσεταί σε», ὅταν ἀρρωστήσεις μὴν τὸ
παραβλέψεις αὐτό· κάνε προσευχή, καὶ θὰ σὲ ἰατρεύσει ὁ Θεός· καὶ λέγει
παρακάτω· «καὶ πήγαινε στὸν γιατρό». Θὰ πεῖ κάποιος· ἢ θὰ προσευχηθῶ καὶ δὲν θὰ
πάω στὸν γιατρό, ἢ θὰ πάω στον γιατρό καὶ δὲν θὰ προσευχηθώ. Καὶ τὰ δύο εἶναι
λανθασμένα· καὶ θὰ προσευχηθῶ καὶ θὰ πάω στὸν γιατρό. Αὐτὸ σημαίνει πρόνοια τοῦ
Θεοῦ καὶ δική μου ἐνέργεια.
10η ομιλία στην κατηγορία ” Ἀπαντήσεις ἀποριῶν
Κατηχητικοῦ”. (Ἀνωτέρου Κατηχητικοῦ Σχολείου)
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2025/04/blog-post_12.html?m=1
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου