Ηλιας Καλλιωρας «Ὅπου ἀκούεται ὀρθόδοξο κήρυγμα, ὅπου ὑπάρχουν ἀγωνισταὶ οἱ ὁποῖοι διώκονται –σᾶς τὸ τονίζω, ὅποιος δὲν διώκεται δὲν εἶνε γνήσιος, εἶνε κάλπικος παρᾶς–, ὅπου διώκεται ἐπίσκοπος, ἀρχιμανδρίτης, ἡγούμενος, κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, κοντά τους νὰ εἶστε· ἀπὸ τοὺς ἄλλους μακριά, δὲν εἶνε γνήσια τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἢ στεροῦνται τῆς παρρησίας, ἡ ὁποία εἶνε τὸ πρῶτο προσὸν εἰς τὰς τοιαύτας κρισίμους στιγμάς... Το γνώρισμα του επισκόπου και του ιερέως είναι η μαχητικότητα, είναι η παρρησία. Είναι εκείνο, που είπε ο Απόστολος Παύλος, ότι «οι θέλοντες ευσεβώς ζην, διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12). Όσοι διώκονται! Εάν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη ή αρχιεπίσκοπο που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και εκτιμήσεως όλων, είναι εκείνο που είπε ο Χριστός, «όταν καλώς είπωσι πάντες οι άνθρωποι» (Λκ. 6, 26) ή εάν δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, τη χιονοστιβάδα αυτή, η οποία κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο, να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός ...